gedicht voor Madurodam
In de schaduwen van de zon
Net zo moe als de anderen
Een losse tegel van de stoep,
de struik gebroken
De stad was niet bemuurd
Een elektrische baan trok haar open
en reuzen hadden haar bezocht
In de stralen plots een stad
waar alle talen klonken
Het ‘hier’ en ‘daar’ overkoepeld
Door hier en altijd nu
Een prinses pakte je hand
maar dat was helemaal niet nodig
Het overzicht was glimmend mooi
Het wonder van de schaal voltrok zich
De langste man op aarde danste
en de fotografen,
zij schenken de herinnering
In de schaduwen van de zon
Net zo moe als de anderen
Een losse tegel van de stoep,
de struik gebroken
De stad was niet bemuurd
Een elektrische baan trok haar open
en reuzen hadden haar bezocht
In de stralen plots een stad
waar alle talen klonken
Het ‘hier’ en ‘daar’ overkoepeld
Door hier en altijd nu
Een prinses pakte je hand
maar dat was helemaal niet nodig
Het overzicht was glimmend mooi
Het wonder van de schaal voltrok zich
De langste man op aarde danste
en de fotografen,
zij schenken de herinnering